اضطراب، ترس‌ها و وحشت‌ها

شاید این مقاله برای شما هم مفید باشه:

اضطراب، ترس‌ها و وحشت‌ها:درمورد بچه‌ها این حس نه تنها کاملاً طبیعی است بلکه لازم هم هست. کنار آمدن با اضطراب‌ها می‌تواند به آنها کمک کند با تجربیات و موقعیت سخت و گیج‌کننده زندگی کنار بیایند. 

 اضطراب به این صورت تعریف می‌شود، «دلهره بدون هیچ دلیل نامعلوم». معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که هیچ تهدید فوری به امنیت یا سلامت فرد وجود ندارد اما این تهدید واقعی احساس می‌شود.

 اضطراب ممکن است باعث شود فرد بخواهد از آن موقعیت فرار کند. قلب او تندتر می‌تپد، بدن شروع به عرق کردن می‌کند و دل او انگار فرو می‌ریزد. اما کمی اضطراب می‌تواند به افراد کمک کند هوشیار و متمرکز باشند. ذات اضطراب و ترس‌ها با بزرگ شدن بچه‌ها تغییر می‌کند:

 • نوزادان در برخورد با غریبه‌ها دچار اضطراب‌ می‌شوند و به والدینشان می‌چسبند.

• بچه‌های نوپا بین ۱۰ تا ۱۸ ماهه، اضطراب دوری و جدایی را تجربه می‌کنند و وقتی یکی یا هر دو والدین از آنها دور می‌شوند شدیداً پریشان می‌شوند.

 • بچه‌های بین ۴ تا ۶ سال درمورد چیزهایی که هیچ پایه و اساسی در واقعیت ندارند مثل ترس از دیو و روح دچار اضطراب می‌شوند.

• بچه‌های بین ۷ تا ۱۲ سال درمورد موقعیت‌های واقعی که ممکن است برایشان اتفاق بیفتد مثل آسیب‌های جسمی یا بلایای طبیعی دچار ترس و اضطراب می‌شوند.

 نشانه‌های اضطراب وحشت چیست؟

 ترس‌های عادی دوران کودکی با سن تغییر می‌کنند. این ترس‌ها شامل ترس از غریبه‌ها، ارتفاع، تاریکی، حیوانات، خون، حشرات و تنها ماندن در خانه می‌شود. بچه‌ها معمولاً یاد می‌گیرند که بعد از داشتن یک تجربه ناخوشایند، مثل گاز گرفتن سگ یا یک تصادف، از یک شیء یا موقعیت خاص بترسند.

اضطراب از جدایی زمانی شایع می‌شود که بچه‌ها به مدرسه می‌روند، درحالیکه نوجوانان اضطراب مربوط به پذیرش اجتماعی و دستاوردهای تحصیلی را تجربه می‌کنند..

 برخی از نشانه‌های اینکه کودکی درمورد چیزی خاص دچار اضطراب می‌شود، عبارتند از:

• تحریک‌پذیر و پریشان شدن

 • حرکات عصبی بدن

 • مشکل برای خوابیدن یا بیدار ماندن بیشتر از میزان طبیعی

• عرق کردن کف دست‌ها

• تند شدن ضربان قلب و تنفس

 • حالت‌تهوع

• سردرد

 • دل‌درد و دل‌پیچه

 جدا از این نشانه‌ها، والدین خیلی خوب می‌فهمند چه زمان فرزندشان درمورد چیزی احساس ناراحتی می‌کند. اینکه گوشی شنوا برای آنها باشید بسیار خوب است و گاهی اوقات فقط حرف زدن درمورد آن ترس‌ها به بچه‌ها کمک می‌کند بر آن غلبه کنند.

 تمرکز بر اضطراب‌ها، ترس‌ها و وحشت‌ها وقتی ترس و اضطراب‌ها در فرد باقی می‌مانند ممکن است مشکل‌ساز شود. بااینکه والدین امیدوارند که با بزرگ شدن این ترس‌ها در فرزندشان از بین برود، اما ممکن است خلاف آن اتفاق بیفتد و علت آن اضطراب بزرگ‌تر شده و شایع‌تر شود. این ترس و اضطراب به وحشت یا ترسی بسیار عظیم‌تر‌، جدی‌تر و شایع‌تر تبدیل شود. 

 برای کمک به فرزندتان سعی کنید صادقانه به این سوالات پاسخ دهید:

 آیا ترس فرزندتان و رفتار مربوط به آن برای سن فرزندتان عادی است؟ اگر پاسخ به این سوال مثبت باشد، این احتمال وجود دارد که ترس‌های فرزندتان قبل از اینکه به مشکلی جدی تبدیل شود، خودبخود از بین برود. این به آن معنی نیست که باید نادیده گرفته شود؛ درعوض باید عاملی در رشد طبیعی او به حساب آید. 

 برای کمک به فرزندانتان برای کنار آمدن با ترس‌های و اضطراب‌هایشان:

• بدانید که ترس واقعی است، بااینکه ممکن است بسیار پیش پا افتاده به نظر برسد اما برای فرزندتان کاملاً واقعی به نظر می‌آید و موجب ترسیدن و مضطرب شدن او می‌شود. اینکه بتوانند درمورد ترس‌هایشان حرف بزنند بسیار مفید است--حرف زدن بخشی از قدرت حس‌های منفی را می‌گیرد.

 • هیچوقت برای مجبور کردن فرزندتان برای غلبه بر ترس‌هایش، آن ترس‌ها را کوچک نکنید. اینکه بگویید، «مسخره‌بازی درنیار! هیچ دیوی تو کمدت نیست!» شاید باعث شود فرزندتان به تختخواب خود برود اما ترس او را از بین نخواهد برد.

 • به ترس‌هایشان دامن نزنید. اگر فرزندتان از سگ‌ها خوشش نمی‌آید، برای اینکه با سگی روبه‌رو نشود راهتان را در خیابان کج نکنید. این کار فقط باعث می‌شود بچه‌ها مطمئن شوند که سگ‌ها چیزی هستند که باید از آنها ترسید، وقتی با چیزی که موجب ترس او می‌شود روبه‌رو می‌شوید، با حمایت لازم و آرام به آن نزدیک شوید.

 • به آنها یاد بدهید ترس‌هایشان را اندازه بگیرند. بچه‌ای که بتواند شدت ترسش را در معیار ۱ تا ۱۰ تجسم کند، می‌تواند آن ترس را ضعیف‌تر از چیزی که قبلاً می‌دید، ببیند.

 • مهارت‌های سازگاری را به آنها آموزش دهید. این تکنیک‌های ساده را امتحان کنید. بااستفاده از شما بعنوان «پایه خانه»، کودک می‌تواند به سمت منبع ترس…. و بعد دوباره قبل از ،… به سمت شما برای امنیت برگردد. کودک همچنین می‌تواند جملات مثبت شخصی برای خود درست کند و در مواقعی که دچار ترس یا اضطراب می‌شود از آنها استفاده کند، مثل «من از پسش برمی‌آم» یا «هیچ مشکلی برای ایجاد نمیشه». تکنیک‌های آرامش‌بخشی مثل تجسم‌سازی (مثل غوطه خوردن روی یک ابر یا خوابیدن روی ساحل) و تنفس عمیق هم مفید است.

 رمز کار برای حل ترس‌ها و اضطراب‌ها غلبه بر آنهاست. با کمک این توصیه‌ها می‌توانید به فرزندتان کمک کنید فرزندتان با موقعیت‌های زندگی بهتر کنار بیاید.

منبع : کیدز پرشیا