قصه های تصویری

یکی بود، یکی نبود. غیر از خدا هیچ کس نبود. در روزگاران قدیم، در شهری دختر بود که ....

همه ی ما به کرات قصه هایی از این قبیل شنیدیم اما به محض شنیدن"یکی بود یکی نبود" پای رفتنمان سست می شود و دوست داریم بمانیم، بنشینم و بشنویم که بعدش چی شد؟ و قهرمان چگونه بر مشکلاتش غلبه کرد و چگونه حلقه های قصه، یکی پس از دیگری باز شد.

قصه گویی تصویری ابزار جدیدی برای قصه گویی نیست و از گذشته های دور رایج بوده است:

- پرده خوانان ایرانی که شاهنامه را از روی پرده روایت میکردند

-پرده خوانان هندی

-طومارهای اگزولتت:طومارهای پوستی اروپا برای عید پاک

-قصه گویی های خیابانی

-کارتهای کامیشی بایی در ژاپن 

و ...

هدف اصلی کارت های قصه گویی در ظاهر هماهنگ کردن بین دیده ها و شنیده هاست اما اهداف دیگری نیز دارد:

* ایجاد زمینه ی لازم برای ادامه ی مفاهیم به شکل رغبت انگیز و پر جاذبه

*افزایش میزان توجه و قدرت تشخیص کودک برای درک وقایع پشت سر هم

* تشویق کودکان به بیان تصویرها و در نتیجه، افزایش خزانه ی لغات آنها

*ایجاد زمینه ی لازم برای بحث و گفت و گو پیرامون شنیده ها و دیده ها

*افزایش درک مفاهیم از طریق تصویرها

*تشویق کودکان برای شرکت در فعالیتهای گروهی

* فعال کردن قدرت تجسم کودک برای مرتب کردن حوادث(بعدش چه شد؟؟؟!!!)

*ایجاد علاقه در کودک به کتابخوانی و عادت به مطالعه

*ایجاد آمادگی برای خواندن و عادت به حرکت چشم از راست به چپ

با توجه به اهداف فوق و با توجه به ادبیات کهن ایران و قصه های قرآنی و روایات خانه کودک برنامه قصه های تصویری را در سرفصل کارهای خود قرار داده است و فعالیت هایی پیش از شنیدن قصه و پس از شنیدن آن توسط مربیان انجام میگیرد.